Gastblog | Het moet!

Heb je dat weleens? Die onverzadigbare drang dat je iets ‘moet’ kopen? Maakt niets uit wat hoor, maar het moet gewoon. Omdat het maar door je hoofd blijft spoken. Omdat je nergens anders meer aan kunt denken. Omdat je het nodig hebt of omdat je het verdient.

Altijd beheersen deze gedachten mij volledig in mijn meivakantie. Voorjaar, zon, tijd om iets te veranderen. En nét als je weet wat dat dan is dat je ‘moet’ kopen, vind je het niet.


Bakkerskast
Neem nu de welbekende bakkerskast. Fantastisch, zou mooi staan in de woonkamer tegen het vrije muurtje aan. Accessoires waren al in huis, dus een grote uitgave zou het niet zijn. Bij verschillende, vrij goedkope woonwinkels hier in de buurt waren ze te krijgen, dus ik besteedde mijn eerste vrije dag aan een rondje winkelhoppen. Het was het allemaal net niet. Te groot of te klein, te scheef of niet netjes afgewerkt. En de bakkerskasten die ik wel zag, tja, die waren belachelijk duur. Maar wel heel erg mooi. En wat zou hij goed staan.

Na een nachtje slapen en de voors en tegens afgewogen te hebben ben ik tot de conclusie gekomen dat die kast er voorlopig niet komt. Ik heb inmiddels een mooi alternatief gevonden dat een stuk goedkoper was en waar ik heel blij mee ben. Er staat namelijk financieel nog een heleboel op de planning en op dit moment betekent dat dat elke euro die ik kan sparen, een heel belangrijke euro is. Daarover vertel ik een andere keer meer. Aan het einde van dit verhaal ben ik tot de conclusie gekomen dat mijn zelfbeheersing vele malen groter is dan dat het jaren geleden was.


Kopen, kopen, kopen
Ik kocht en kocht en kocht. Ik was vooral gek op kleding. Merkkleding dan wel. Want dat ging zoveel langer mee en de kwaliteit was geweldig! Ik had ruimte te weinig in mijn kast (het was ook niet zo’n grote kast) en er waren dingen bij die ik zelden gedragen heb. Schoenen waren ook een zwakte trouwens. Vooral die van één bepaald merk. Want die zaten altijd zo lekker en gingen zo lang mee.

Al dat kopen resulteerde erin dat ik na jaren van op mezelf wonen en vrij aardig verdienen maar een luttele 2000 euro gespaard. Terwijl ik op jaarbasis makkelijk een paar duizend euro weg had kunnen zetten. En toen wilde ik een huis kopen. Met 2000 euro.

Met de billen bloot
Dat ging niet. Met de billen bloot bij mijn ouders, ik heb me nog nooit eerder zo stom gevoeld. Ze hebben mij altijd geleerd goed met geld om te gaan, want wat je niet had, kon je ook niet uitgeven en sparen was belangrijk. Uitgeven wat ik niet had deed ik dan ook niet, maar wat ik wel had, gaf ik helemaal uit.


Als een dolle gaan sparen
Ik besloot op dat moment als een dolle te gaan sparen, en binnen een jaar kon ik een huis kopen en alle bijkomende kosten zelf dragen. Ook nu, 2,5 jaar later en vele grote uitgaves voor huis en tuin verder, heb ik een goed gevulde spaarrekening.

Een mooie buffer, die ook hard nodig gaat zijn voor de nieuwe verbouwingsplannen. Daar vertel ik een andere keer over. Sparen, dat MOET, en dan kun je jezelf af en toe best iets permitteren. En die kledingkast? Die is nu nog groter, en wat minder gevuld dan toen, maar ik kom nog steeds dagen tekort om alles te dragen.

Mandy